Luxury Living: Stroomstoring & Saamhorigheid

Het belang van Verbonden Blijven

Steph is een paar weekjes op familiebezoek in Australië. Uit haar Polarsteps verhalen en de dagelijkse dankbaarheid uitingen (3 grateful things) per app heeft ze het erg naar haar zin. Ze is daar blijkbaar de momenten in het hier & nu aan het beleven. Ons motto van Luxury Living.

Aan de andere kant van de wereld hebben wij afgelopen week ook in het hier en nu geleefd met een ervaring die bij haar  helemaal niet was aangekomen……

Gekke gewaarwording, afgelopen maandag hebben we in Spanje het grootste deel van de dag geen stroom gehad. Gedurende al die uren kom je steeds meer tot het besef dat elektriciteit inmiddels een eerste levensbehoefte is geworden. Je maakt je eerst druk dat je mobiel langzaam leeg loopt, deze op besparingsmodus  zet om de batterij te sparen en het onvermijdelijke punt van opladen uit te stellen. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat je de telefoon op een gegeven moment niet meer kunt gebruiken. Een paar uur nadat er reeds geen elektriciteit was, was er ook  geen signaal meer van een 4 of 5G netwerk. Met andere woorden: je kon niet meer bellen, niet meer op internet (om het nieuws te lezen).

Ik moet eerlijk toegeven, hoe dubbel ook, het had ook wel zijn charme. In ons appartement is alles elektrisch: we konden niet meer koken, we hadden geen heet water. Sterker nog, wij hadden helemaal geen water, in ons gebouw zit een pomp om het water naar boven te pompen. Elektrisch natuurlijk. Dus wij hebben maar een gieter gevuld met water uit het zwembad om het toilet door te spoelen. Gedurende de middag had ik mij ook maar vast voorgenomen voorbereidingen te treffen voor het avondeten. Voor het te donker zou worden.

Elektriciteit: zo vanzelfsprekend, maar is dat echt zo?

In geval van ‘nood’ worden mensen creatief. Dat denk ik, maar ik kom zo dadelijk met een onderbouwing uit een andere bron. Je gaat schakelen en al snel realiseer je je dat je een paella pan hebt met een gasfles. Dus zo gezegd, zo gedaan. Mildred en ik hebben een heerlijke chili con carne gemaakt en deze met wraps gegeten. 

Na het eten zijn wij een ommetje gaan maken. Overigens konden we niet met de auto of fiets, want deze stonden in de garage, waarvan de deur niet open ging natuurlijk. Tijdens onze wandeling viel ons op dat de Ierse pub gewoon nog klanten op hun terras had. Ik neem aan dat zij ook inventief hun gasten konden blijven bedienen. Ook verschillende kennissen waar we bij langs waren gelopen hadden op hun eigen manier het beste gemaakt van de stroom- (en informatie) loze tijd. Best grappig om te zien. Toen het begon te schemeren zijn wij wel weer snel naar huis gelopen om te voorkomen dat we niet in het donker naar van alles moesten gaan zoeken. Onze buurman van bijna 80 had vanwege zijn ongerustheid al zijn rolluiken naar beneden gedaan……

Het was erg romantisch om bij een theelichtje een boek te lezen. We zijn vervolgens maar bijtijds naar bed gegaan. Rond 4 uur ’s nachts werd ik wakker en zag ik dat de straatverlichting weer brandde. Snel ben ik de hoofdschakelaar weer gaan aanzetten.

Na het wakker worden waren we pas weer in staat om het nieuws te lezen. En ook toen pas konden we weer contact zoeken met familie en vrienden in Nederland. Toen kwam het besef van de ‘ernst’ van de situatie. 

Bij ons, want er werd de dag ervoor alleen maar gespeculeerd over wat de oorzaak kon zijn geweest en de omvang; bij de familie en vrienden die het vreemd vonden dat ze geen of zo laat pas antwoord kregen. 

In het nieuws viel op hoe behulpzaam en flexibel de meeste mensen en organisaties zijn in geval van nood of een crisis. Supermarkten die open bleven, waar overigens  alleen contant betaald kon  worden, verkeer dat de snelheid aanpast omdat stoplichten het niet doen, stations die open blijven voor gestrande reizigers om te overnachten. Vergrijpen als plunderingen viel niet op te maken uit het nieuws. 

Een grappige samenloop van omstandigheden is dat ik nu het boek lees dat Steph met de kerst aan Mil kado heeft gedaan. De titel is ‘De meeste mensen deugen’. Ik ben inmiddels halverwege en de strekking tot dusver is dat de auteur onderzoekt of het menselijk ras meer goed of meer kwaad in de basis  is. De nodige historische gebeurtenissen als crises, oorlogen en natuurrampen passeren de revue en per gebeurtenis wordt geanalyseerd hoe de mens zich gedragen heeft. En of het vertoonde gedrag dan van nature oorlogszuchtig of moordlustig was of dat andere invloeden een rol hebben gespeeld. Een ander leuk onderzoek dat vermeld werd was een studie of poolvossen tam gemaakt zouden kunnen worden. Dit wetenschappelijk onderzoek vond in Rusland plaats. De vossen werden wel geselecteerd op karakter, maar de studie toonde aan dat vanaf de derde generatie deze vossen zich steeds meer als huisdieren begonnen te gedragen. En vanaf de zesde generatie kregen ze al hondse karaktereigenschappen.

De mens blijkt in beginsel ook eerder een sociaal wezen te zijn en wil deel uitmaken van een groep. Saillant detail is dat vanaf het moment bezit een rol gaat spelen in het leven, dit bezit beschermd moet worden………en hier ging het mis. Maar ik ben, zoals gezegd, pas halverwege.

De landelijke stroomuitval (in Spanje, maar ook in Portugal en Zuid-Frankrijk) is wat mij betreft een  uitstekend voorbeeld van een noodsituatie waarbij mensen tot elkaar komen en elkaar helpen. 

Fijne zondag!

Zonnige groet,

Carlo

---

Belangrijkste Leerpunten:

• Noodsituaties draagt bij aan creativiteit – Het accepteren van de situatie en juist benutten.

• Noodsituaties verbroedert – Een crisis of ramp als gedeeld leed brengt ons bij elkaar.

• Elektriciteit als levensbehoefte? – Neem zelfs de meest gangbare aspecten van het leven niet als vanzelfsprekend.

  
  

Om je reis voort te zetten en betekenisvolle veranderingen te maken, hier een boekaanbeveling om de eerste stap te zetten:

Levensinspiratie (Boekaanbeveling): De Meeste Mensen Deugen, hier